Het vragen van vernietiging van een Bindend Advies / Bindende Uitspraak ( zeker van deze drie Top- Arbiters ) is volgens de BPA geen sinecure. Dit gebeurt alleen als er grove en ernstige fouten zijn gemaakt in het proces (bijv. geen Hoor en Wederhoor toegepast) of als “ een redelijk handelend bindend Adviseur” niet tot deze beslissing had kunnen komen. In 2019 geeft VVD wethouder Buijtelaar in een Raadsinformatiebrief nog aan dat er geen kans van slagen is om vernietiging te vragen van de diverse beslissingen. Wat ziet het College nu begin 2021 als zo’n ernstig gebrek, dat een vernietigingsprocedure nu wel kans van slagen zou hebben, waar het betreft de bepaling door bindend adviseurs van de aantallen woningen?
Wat is er volgens het College nu begin 2021 wel veranderd ten opzichte van de raadsinformatiebrief 2019, en de toen door VVD wethouder Buijtelaar aangegeven lijn: “er zijn geen gronden voor vernietiging” ?
Hoe weegt het College ( 1 ) de enerzijds te verwaarlozen kans op succes van zo’n procedure in relatie tot ( 2 ) anderzijds het daadwerkelijk aanwezige (financiële) risico van de stad Amersfoort ( en haar OZB betalende Burgers ) met betrekking tot de verder oplopende rente van 8 % per maand?
Kan het College in detail uitleggen, hoe deze afweging in het belang is van de stad Amersfoort en haar OZB betalende Burgers ?
Is het College het met de BPA eens, dat de tot nu toe toegepaste strategie van lange juridische procedures en zaken vertragen, in de huidige situatie niet (meer) opportuun is voor Amersfoort, vanwege de daaraan verbonden financiële consequenties, namelijk 8 % wettelijke rente ? ( een kwart miljoen euro per maand ! )
Zo ja, hoe gaat het college verdere vertraging voorkomen?
Zo nee, waarom niet ? ( Graag duidelijk onderbouwd )
En hoe zorgt het College voor zelfreflectie m.b.t. de gang van zaken tot nu toe?
Wat zijn volgens het College de lessons learned?
Hoe beoordeelt het College haar eigen functioneren, wat zijn de niet- dienende patronen die in de loop der tijd zijn ontstaan ?
Hoe kijkt het College aan tegen de effectiviteit van haar eigen handelen (of nalaten) en dat van de betrokken ambtenaren en de ingeschakelde ( in en externe ) advocaten?
Wat zou het College vanaf nu anders willen doen en hoe reëel is het te verwachten dat dit mogelijk is?
Plan B. Wat doet het College als Vahstal niet (meer) wil praten gezien de slechte ervaringen die Vahstal in het verleden heeft gehad met gemeentelijke “ vertegenwoordigers”?
Hoe voorkomt het College dan verder oplopende (juridische) kosten en rente? Overweegt het College bijvoorbeeld om een voorschot te betalen aan Vahstal om dit risico te beperken?
Zo nee, waarom niet?
Het College schrijft in de Raadsinformatiebrief van 26 februari 2021 dat zij niet weet wat de schade aan de kant van Vahstal is. Hoe is dit NU mogelijk na zo veel jaar procederen? ( En vele, vele beeidigde verklaringen van vele ex-wethouders )
Als het College hier inderdaad geen idee van heeft, zoals zij schrijft, welke indicatoren m.b.t. de hoogte van der schade zijn er dan, hoe kan dan de schade worden afgeleid, globaal?
Zijn er al Aansprakelijkheidsstellingen van Vahstal bijvoorbeeld bij dit en vorige College’s neergelegd?
En zo ja, hoeveel Aansprakelijkheidsstellingen van Vahstal liggen er inmiddels op Het Stadhuis (HS) ?
Hoe wil het College de consequenties van deze juridische titanenstrijd gaan uitleggen aan haar Burgers, mede in het licht van het feit dat het nakomen van de contractuele afspraken met Vahstal in de afgesproken periode (2005-2015) de stad niets had gekost maar juist voor grondopbrengsten had gezorgd?
